هر آدمی یک «چیز» دارد. اما نمی‌خواهد آن را جلوی چشم بگذارد تا یک وقت از ارزشش کم شود. در عوض منتظر موقعیت مناسب است که در حد و اندازه‌ی آن چیز خاصش باشد تا آنوقت «به موقع» آن چیز را رو کند و چشم همه در بیاید. همه انگشت به دهان بگویند چه چیز قشنگی داشته ما نمی دانستیم!
اما بیشتر اوقات از ترس اینکه یک وقت در موقعیت مناسب رو نشود، چیزش را لالوها قایم می‌کند. آنوقت بعد از مدتی یادش می‌رود آن را کجا گذاشته. و وقتی موقعیتش پیش بیاید، یا پیدایش نمی‌کند، یا آن چیز اصلا اهمیت گذشته را ندارد، یا باز انقدر در تحلیل شأن چیزش و آن موقعیت پیش آمده لفت و لیس می‌کند تا از آخر آن فرصت هم «عاستالاویستا بیبی»[۱] گویان می‌رود پی آنهایی که چیز به دست آماده‌اند. و خدا نکند آن چیزِ تو تاریخ مصرف داشته باشد.
حالا سوال این است:
آیا شما کلکسیونر چیزهای از تاریخ گذشته‌اید؟
آیا فکر می‌کنید که اگر چیزتان را رو کنید مردم بهش می‌خندند؟ در صورتی که چیز آنها هم به ناقصی و البته از جنس چیز شماست؟ حتی من یک بار در تلویزیون دیدم یک آدم به اصطلاح والامقامی علنا اعلام کرد چیز ناقصی دارد. بیشترتان خندیدید. اما بگذارید از این اعتراف وامی بگیرم و به شما یادآوری کنم که همه‌مان یک مشت آدمیم با چیزهایی که همین‌اند که هستند؟
آیا می‌دانستید رو نکردن چیزتان، به بزرگی و خوش فرم شدنش کمک نمی‌کند؟ آیا می دانستید چیز هر کسی منحصر به فرد است و اگر رو نشود با او به خاک می‌رود؟ در صورتی که کلی آدم از چیز او می‌توانستند برای ارتقا چیز خودشان الهام بگیرند.
آن کسی که چیزش را رو کرده کیف دنیا را که می برد هیچ، نه تنها به نامش درخت در بهشت می کارند بلکه خدا شخصا پای فاکتور ساخت سر دری در شان چیز او امضا می‌زند. با این مضمون که: «خداییش چیز این آدم را باید از طلا گرفت».
آیا می‌دانستید ارتقا چیز در گرو‌‌ی ارائه آن چیز است؟ از کجا معلوم، شاید چیز شما پرنده باشد. آنوقت می‌روید با آنهایی که چیز بالدار دارند می‌پرید. شاید چیز شما دست به قلم باشد و لازم باشد با آنهایی که چیزشان می‌نویسد بگردید. چرا اجازه ابراز وجود به چیزتان نمی دهید ببینید حرف حسابش چیست؟
هیچ دلیلی موجهی برای رو نکردن چیز وجود ندارد.
. تامام. دنیا پر است از ملت همیشه در صحنه‌ای که به ریش آدمهایی که با چیز خودشان خوشحالند بخندند
چیزتان را رو کنید مردم فیض ببرند. فوقش ملت به ریشتان می‌خندند اما به چیزتان نه. چون کسی که چیز خودش را نمی‌بیند چیز شما را ببیند؟
چیز ناقصت را دم دست بگذار تا کامل شود
حالا خود دانید..
۱- «آستا لا ویستا» (به اسپانیایی: ¡Hasta la vista!) عبارتی اسپانیایی است که معنای «تا دیدار بعدی» را می‌دهد
